Izolacją poziomą nazywamy powłokę hydroizolacyjną, którą umieszcza się poziomo między ścianą fundamentową a ławą oraz w punkcie zetknięcia się zewnętrznych ścian budynku ze ścianami fundamentowymi. Dzięki jej zastosowaniu do budynku nie będzie dostawać się woda z gruntu (jest to tzw. podciąganie kapilarne). Aby wykonać izolację tego typu, należy zacząć od ułożenia folii na ławach fundamentowych, bądź papy. Folię układa się luzem, a papę — zgrzewa się, bądź przykleja z podłożem. Warto dodać, że szerokość izolacji powinna być taka sam jak szerokość ściany fundamentowej, bądź ławy. Na tak przygotowanej powierzchni, fachowcy mogą wznosić ściany fundamentowe.
W budownictwie możemy się również spotkać z określeniem izolacji pionowej. To właśnie ona zapobiega zawilgoceniu ścian piwnic oraz ścian fundamentowych. Natomiast izolacja pozioma (jak wcześniej wspomnieliśmy) ma na celu ochronę przed podciąganiem wody z gruntu. Izolacja pozioma jest wręcz podstawową ochroną budynku przed wilgocią i stanowi jej bazę, a izolacja pionowa ją uzupełnia.
Dzięki zastosowaniu izolacji poziomej, ściany budynku nie będą tak szybko pękać, co z kolei prowadzi do osiadania domu i niszczenia fundamentów. To właśnie dzięki izolacji poziomej, nadziemie zostaje oddzielone od ściany fundamentowej. To z kolei sprawia, że nie tworzą jednolitej konstrukcji, która mogłaby szybciej pękać. Izolacja pozioma zapewnia również ochronę murów przed wciąganiem wilgoci i jej późniejszym przenoszeniem do górnych części ścian budynku. Jak wiadomo, nadmiar wilgoci może doprowadzić do powstawania pleśni. Natomiast najgorszym scenariuszem wynikającym ze źle położonej izolacji jest zalanie piwnicy.
Dobrze wykonana izolacja jest podstawą konstrukcji każdego domu. Dlaczego? To właśnie na niej będzie opierać się cały budynek. Izolacja musi więc być wykonana bardzo precyzyjnie. Jeśli podczas budowy domu, izolacja nie zostanie prawidłowo położona, właściciele mogą liczyć się z poprawkami, które są nie tylko skomplikowane, ale i kosztowne. Cały proces naprawy izolacji nazywamy iniekcją krystaliczną, polegającą na osuszeniu i zaizolowaniu murów dzięki wywierceniu w nich otworów. Metodę tę stosuje się zarówno w domach podpiwniczonych, jak i niepodpiwniczonych. Inną metodą, dzięki której fachowcy mogą wymienić izolację, bądź uzupełnić jej brak jest podcięcie muru. Powstałą szczelinę uzupełniają dwoma arkuszami papy lub dwoma warstwami masy bitumicznej. Potem możliwe jest układanie warstwy izolacyjnej. Jeszcze inną metodą na podbijanie ław. Dopiero na tak przygotowaną powierzchnię, można położyć papę lub masę bitumiczną.
Rodzaj domu, jaki zamierzasz budować, zależy, wpływa na rodzaj izolacji, którą powinieneś wybrać. Domy podpiwniczone najczęściej wznoszone są na ławach betonowych, na których później budowane są ściany piwnic. Następnie na ławach układane są izolacje przeciwwilgociowe, bądź przeciwwodne. Jeśli grunt, na którym będziesz wznosić dom, jest słaby, warto zastosować ławy żelbetowe i wznieść je na żelbetowej płycie fundamentowej. Izolację fundamentów łączy się z pionową izolacją ścian budynku oraz izolacją poziomą podłogi. Aby uniknąć strat ciepła, warto również zabezpieczyć fundamenty izolacją termiczną ścian piwnicznych.
Kiedyś najpopularniejszym materiałem, z którego wykonywano izolację poziomą, była papa na lepiku (izolacja cieplna). Obecnie możemy wybierać spośród wielu, bardziej nowoczesnych rozwiązań. Należą do nich m.in. papy termozgrzewalne, folie, czy membrany izolacyjne.
Papy termozgrzewalne posiadają specjalną osnowę. Wytwarza się ją z włókna poliestrowego i po obu stronach pokrywa się ją masą asfaltową. Można ją kupić w rolkach, które mają długość 5 m lub 10 m, szerokość 1 m, a grubość od 3,2 do 5,2 mm. Grubszą papę prościej się układa, a także istnieje mniejsza szansa na jej uszkodzenie. Papy termozgrzewalne charakteryzują się odpornością na przebicie, wysoką tolerancją na różnorodne temperatury (od -10°C do 120°C), a także elastycznością. Najczęściej stosuje się papy na osnowie z włókna szklanego, bądź polipropylenu. Materiał ten charakteryzuje się wysoką odpornością na korozję biologiczną oraz rozerwanie. Sprawia to, że powstała izolacja jest bardzo trwała.
Jeśli zdecydujesz się na skorzystanie z papy na lepiku asfaltowym, powinieneś wynająć do jej położenia odpowiednio wykwalifikowaną ekipę. Fachowcy precyzyjnie wykonają całą izolację na danej powierzchni. Zadbają również o dokładne wykonanie zagięć po to, aby były szczelne.
Folie płaskie produkowane są z polietylenu (PE) lub polichlorku winylu (PVC). To właśnie ten rodzaj folii jest najczęściej wybierany do izolacji poziomej. Jeśli grunt, na którym wznosisz dom nie, jest słaby, możesz wybrać folię wykonaną zarówno z PE, jak i PVC. Folie charakteryzują się wysoką wytrzymałością na uszkodzenia oraz wysoką elastycznością. W przypadku papy, pisaliśmy o zwróceniu uwagi na dokładne wykonanie zagięć. Natomiast decydując się na folię, nie musisz martwić się o ciągłość izolacji w miejscu zagięcia. Folie izolacyjne występują w grubościach od 0,2 do 2 mm. Kładąc izolację poziomą, zaleca się wykorzystanie folii o grubości co najmniej 0,4 - 0,5 mm. Natomiast, jeśli grunt, na którym wznosisz dom, jest podmokły, zdecyduj się na grubszą folię (nawet 1 mm), bądź układanie cieńszej folii w dwóch-trzech warstwach. Wybierając tę drugą opcję, pamiętaj o tym, aby izolacja była szczelna. W sprzedaży dostępne są folie, które posiadają pasy samoprzylepne ułatwiające ich montaż.
Folie wzmocnione produkowane są z tych samych materiałów, co folie płaskie. Należą do nich PVC i PE. Od płaskich folii różni je posiadanie dodatkowego wzmocnienia. Jest nim warstwa kauczukowo-asfaltowa. Dzięki temu folia ma większą gęstość, co z kolei przekłada się na lepszą ochronę przed wilgocią. Jednak ten rodzaj folii polecany jest na grunty, które są wyjątkowo trudne. Mamy na myśli wznoszenie fundamentów na gruntach organicznych (na których występuje humus, albo torf). Do izolacji poziomej możesz użyć folii płaskiej, a do miejsc, w których występują zagięcia, bądź narażonych na działanie wody — folii wzmocnionej.
Z kolei membrany izolacyjne to płachty, których grubość wynosi od 0,2 do 2 mm. Zarówno w przypadku folii, jak i membrany, warto zastosować materiał o grubości co najmniej 0,4 mm. Niektóre z membran mogą posiadać wytłoczenia, dzięki którym łączenie ich z zaprawą będzie dużo prostsze.
Aby izolacja pozioma jak najlepiej spełniała swoją rolę, powinieneś pamiętać o kilku kwestiach. Powierzchnia wierzchnia ścian fundamentowych powinna być gładka. Aplikacja papy na nierówną, bądź grudkową powierzchnię może przyczynić się do uszkodzenia izolacji. To w konsekwencji prowadzi do przerwania zabezpieczenia wilgociowego. Powinieneś również zadbać o odpowiednie zagruntowanie ścian fundamentowych przed nałożeniem papy. Często fachowcy wybierają roztwór na bazie asfaltu. Ostatnim elementem, o którym warto pamiętać, jest to, aby izolacja nie była ułożona tylko pod ścianami zewnętrznymi. Warto zaizolować również ściany nośne, wewnętrzne, czy działowe. Dzięki takiemu rozwiązaniu masz pewność, że po połączeniu izolacji podłogi z izolacją ścian fundamentowych, budynek będzie odpowiednio zabezpieczony przed wciąganiem wilgoci z zewnątrz.
Izolacja pozioma fundamentów pełni bardzo ważną funkcję. To właśnie ona chroni każdy budynek przed zawilgoceniem oraz ewentualnym pękaniem. Jeśli nie zdecydowałeś się na nią podczas budowy swojego domu, warto, abyś teraz wdrożył ten pomysł w życie. Z pewnością, izolacja pozioma sprawi, że Twoja płya fundamentowa nie będzie wymagała poprawek przez wiele lat.